Nederlandse Autobusboeken (een overzicht)

Als je in de gemiddelde boekhandel op zoek gaat naar boeken over autobussen kom je meestal van een koude kermis thuis, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland, waar iedere boekhandel wel een plankje met Autobusboeken heeft. Toch is er de afgelopen jaren ook in Nederland het nodige gepubliceerd. Hieronder een (niet volledig) overzicht:

Volvo-Verheul Stadsbus in Athene (1958)

In 1958 werd de bovenstaande foto gemaakt in Athene. Op de foto is duidelijk een Volvo Verheul bus te zien (met de knik in de voorruit). Net als de andere bussen heeft deze de voor Griekenland karakteristieke grote filmkasten aan de voorzijde. Tot nu toe is dit de enige bekende foto van dit type bus in Griekenland bij Griekse hobbyisten. De bus is in mei 1958 afgeleverd en op deze foto dus nog gloednieuw. Het is bij deze ene bus gebleven. Deze door het hek genomen foto mag dus een toevalstreffer genoemd worden.

Milaan Trolleybussen

Milaan heeft een trolleynet van ongeveer 40 kilometer. De basis van het lijnennet is een ringlijn rond het centrum van de stad (90/91). Twee andere lijnen (92/93) zijn zijtakken van deze ringlijn. Op de ringlijn rijden de gelede bussen. De inmiddels redelijk bejaarde 2-assers rijden op de lijnen 92 en 93 (hoewel ik op lijn 93 alleen diesels heb zien rijden).

Type or series	Classification	Axles	Amount	Year	Chassis	Body
100	100-132	2+1	33	1992-95	Socimi F 8843
200	200-232	2+1	33	1992-94	Bredabus 4001.18 F04
Busotto	300-307	2+1	8	1998-99	MAN NGT 204 F	Autodromo CAM Busotto
400	400-409	2+1	10	2005	Iris Cristalis
900	901-970	2	70	1983-85	Iveco 2470.12	Socimi 8820

Trams in Milan

Merwede-Lingelijn: De Spurts

Vanaf 14 september rijden de Spurt de diensten op de Merwede-Lingelijn. Tot nu toe lijkt dat zonder al te veel problemen te gaan. Wel zijn er kleine vertragingen, maar veel uitvallers lijken er niet te zijn.

Uiteraard ook veel aandacht in de pers voor de nieuwe Spurts, o.a. in de Gelderlander:

Wie pakweg vijftien jaar geleden de toenmalige diesel op het spoor tussen Geldermalsen en Dordrecht gewend was, vond de bijna 45 jaar oude elektrische NS-treinen al vlot optrekken.

De Spurt laat echter zien dat het nóg vlotter kan. In rap tempo wordt station Geldermalsen uitgereden, naar de boog richting Beesd. En niet alleen vlot, ook bijzonder soepeltjes. Het ge-kraak en gepiep van het oude NS-materieel is oorverdovend absent. Zelfs de wielen – ook gewoon staal op staal – knarsen minder.

Hoewel de omschakeling van gehuurd oud-materieel naar dit kakelverse eigen materieel er al maanden aan zat te komen, was het de afgelopen week een soort plakken en lijmen voor Arriva. Van de zeven oude treinstellen moesten er drie uit de dienstregeling worden genomen: motorpech, kapotte voorruit en gebroken vering. Waardoor vanaf vorige week donderdag tot de feestelijke onthulling van de nieuwe treinen deze zondag er nauwelijks werd gereden tussen Geldermalsen en Gorinchem.


Maar het leed is geleden. En hoe! De treinen zijn een verademing. Op één specifiek gebied voor zowel reizigers als omwonenden van het spoor: de trein is heel stil. Vooral in de buitenlucht bijna een sensatie. Wie op het perron met de rug naar de trein staat hoort 'm met enig omgevingslawaai níet wegrijden. Als een zuchtje wind dat stiekem over de rails wegglijdt.

Binnenin betekent de geluidreductie niet meer dan een licht zoemend, monotoon geluid. Ideaal om als vermoeide reiziger in slaap te vallen; zeker als de trein ook nog zachtjes wiegend door het Gelders/Zuid-Hollandse landschap zoeft.

Aan de andere kant zal zo'n tukje regelmatig onderbroken worden door de omroepstem. Vriendelijk bedoeld, maar wel erg nadrukkelijk de stilte doorsnijdend. Een minuutje voor aankomst bij ieder station klinkt een xylofoondeuntje met de automatische stem: 'Het volgende station is Beesd'.

Arriva laat sowieso weinig aan onduidelijkheid over. Op diverse plaatsen in de trein elektronische borden met gegevens over het traject, het eerstvolgende station en de te verwachten aankomsttijd.

Verder is het bescheiden aantal vuilnisbakken opmerkelijk. En het glazen ruitje tussen machinist en reizigers, waardoor je met de man-op-de-bok kunt meeloeren.

Maar ja, die machinist kan de passagiers via bewakingscamera's ook in de gaten houden. Niet hinderlijk, die halve bolletjes in het plafond. Ze maken het spoor tussen Geldermalsen, Beesd en de Merwedesteden en -dorpen aangenaam veilig en modern.

Rene Brusik, machinist uit Dordrecht: 'Als machinist moest ik gisteren even wennen aan deze nieuwe trein.

Iets eerder remmen en zo. Ook wat voorzichtiger rijden dus. Maar het is heerlijk en luxe. Het rijdt heerlijk soepel: heel vlot in de acceleratie. En een soort cruisecontrol om 'm heel gelijk in snelheid te houden. Ik heb achttien jaar op de metro in Amsterdam gereden, maar dit is nog wat luxer. Ik kan niet zeggen dat het oude materieel, de Mat-64, een drama was; al reed het een stuk stugger. Tot eergisteren vreesde ik 'minder machinist' te zijn op deze nieuwe Spurttrein, maar dat valt reuze mee. Enig nadeel: bij vertrek moet je als machinist uit het raampje hangen omdat je zelf de deuren vanuit deze cabine sluit. Bij de oude treinen deed de conducteur dat bij één van de deuren."